Φρειδερῖκος καί Ἰωάννης (ἀφήγημα) Ἀστρολάβος 1991 καί Ἑστία 2003.
“Τό σούρουπο εἰσωροῦσε δειλά στό δωμάτιο, κι ἐγώ περιεργαζόμουν τίς φωτογραφίες σας. Τό ἄγριο προφίλ τοῦ Φρειδερίκου μέ τά φοβερά μουστάκια, τό τεράστιο καμπυλωτό μέτωπο καί τά πυκνά μαλλιά, ἔρχονταν σέ συπληρωματική ἐναρμόνιση μέ τό λιπόσαρκο πρόσωπο τοῦ Ἰωάννη, πού τό καλογερίστικο σκουφί κάλυπτε μαζί μέ τά γένεια ὅλη σχεδόν τήν μορφή, τονίζοντας τά τεράστια, ἀσκητικά μάτια. Τό βλέμμα σας ἦταν κοινό: ἕνα βλέμμα ἄγριας ὀνειροπόλησης, πάνω καί πέρα ἀπό τά ἀνθρώπινα, τό ὁλόλαμπρο, ἀπόκοσμο βλέμμα τοῦ ἐρημίτη.”
Στήν προσπάθειά της νά ἀναπτύξει ἔνα ἰδεολογικό σύστημα ἑρμηνείας τοῦ κόσμου, [ἡ Ἐλένη Λαδιᾶ] προσεγγίζει δύο μύστες τῆς ἀνθρώπινης ἐσωτερικότητας: τόν Φρειδερῖκο Νίτσε καί τόν Ἰωάννη τῆς Κλίμακος.
[…] Συνδιαλέγεται μαζί τους καί πίσω ἀπό αὐτούς συνδοξάζει τήν ἑλληνική προσωκρατική σκέψη καί τήν κυρίαρχη ἀρχαιόθεν μυθολογία, πού κατηύθυνε, στό μεταξύ, ἐπιστήμη καί τέχνη. Μέ εἰλικρινή ἀγωνία ἀρθρώνεται “ὁ λόγος πού ἀναζητάει τό βαθύ καί οὐσιῶδες τῆς ζωῆς, αὐτό πού ὅταν δέν ὑπάρχει ὅλα φαίνονται χαμένα καί μάταια.
Κριτικές – Παρουσιάσεις |
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Σπαράγματα από τον κόσμο της Ελένης Λαδιά, “Lifo”, τχ. 336, 18.4.2013 |
Διαβάστε κριτική της Τούλας Ρεπαπή για το βιβλίο ΕΔΩ