Ἡ Χάρις (μυθιστόρημα) Πατάκης 2000, Ἑστία 2009
Ἡ Χάρις εῑναι ἕνα οἴκημα, χωρίς σαφή προσδιορισμό· ἵδρυμα, ξενοδοχεῖο ἤ καί ναός. Ἐκεῖ μένουν ἄνθρωποι πού κατέφυγαν γιά σωτηρία, ἐξαναγκασμένοι εἴτε ἀπό τήν κακοκαιρία εἴτε ἀπό τήν μοναξιά. Ὀφείλουν ὅμως νά τηροῦν τούς παράδοξους κανονισμούς τοῦ κτηρίου, τούς ὁποίους ὁρίζει ὁ ἀόρατος ἰδιοκτήτης καί ἐκτελεῖ ἡ μετεωρολόγος τῆς Χάριτος Οὐρανία, μέ τήν βοήθεια τοῦ Ἀνδροκλῆ, πού ὀνομάσθηκε ἀργότερα Ἰεροκλῆς.
Ἀνάμεσα στούς ἐνοίκους τοῦ κτηρίου βρίσκεται καί ὁ Βασίλης, ἕνας ἐξευγενισμένος καί φιλοσοφημένος ἄνδρας, ὁ ὁποῖος ἐκληματεῖ διότι πιστεύει πώς ὁ περιβάλλων χῶρος εἶναι χάρτινος. Ἔτσι, στά ὅρια τῆς παράνοιάς του, δολοφονεῖ μές στό δάσος ἕνα κοριτσάκι, γιά νά διαπιστώσει ἄν εἶναι χάρτινο ἤ ἀληθινό. Τό ὄνομα τῆς μικρῆς ἦταν Χάρις.
Στό κτήριο ζῆ καί ἡ μητέρα τῆς Χάριτος, καθώς καί ἄλλοι ἔνοικοι μέ βαρύ πεπρωμένο καί ψυχολογία.
Ἡ ἐξιστόρηση μέ τήν πρωτοπρόσωπη. δευτεροπρόσωπη καί τριτοπρόσωπη γραφή, καθώς καί ὁ ἐναλλασσόμενος ρόλος ἀφηγητῆ καί συγγραφέως διευκολύνουν τήν πολυφωνία τοῦ μυθιστορήματος, τό ὁποῖο ἀγαπήθηκε ἀπό τό κοινό ἤδη ἀπό τήν πρώτη του ἔκδοση.
Κριτικές – Παρουσιάσεις | ||
Χαρίκλεια Δημακοπούλου, Ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα, “Εστία”, 26.9.2009
Τούλα Ρεπαπή, Πανδοχείον η Χάρις ή Ένα μυητικό ταξίδι, www.diavasame.gr, Ιούλιος 2009 |
||
|