Εκδόσεις: Εστία
Έτος έκδοσης: 2016
Αριθμός σελίδων: 85
ISBN: 978-960-05-1684-5

Ξαναβγήκαμε στο σύθαμπο, όπου υπήρχε ένας μεγάλος τάφος αφιερωμένος στην ομαδική Μητέρα.
Πάνω του βρισκόταν καθήμενο το επιτύμβιο άγαλμα μιας μητρικής μορφής χωρίς ατομικά χαρακτηριστικά.
Περιεργαστήκαμε για λίγο το ταφικό μνημείο και η Φερέοικη με ξανάπιασε από το χέρι, για να με οδηγήσει εκεί όπου ήθελε.
Άρχισε να παίρνει πρωτοβουλίες σαν να ήταν αυτή η δημιουργός, κι εγώ μία άβουλη ηρωίδα μυθιστορήματος, ενώ είχε αδυνατίσει κι άλλο, τόσο που έγινε διάφανη, τόσο διάφανη, ώστε σε λίγο θα διαγράφονταν τα σωθικά της.
Με απομάκρυνε από τον κοινό τάφο, ενώ συγχρόνως άρχισε να απαγγέλλει στίχους. <<Πρόσεξε>>, μου είπε,<< ο τίτλος του ποιήματος είναι: <<Αυτά είπαν οι νεκροί στα δέντρα>>. Είναι του ποιητή που αγαπώ…>>
Άκουγα την φωνή της που βάθαινε, εκφραστική σαν να άνηκε σε μέτζο σοπράνο, να ηχεί μέσα στο αργυρένιο σούρουπο.
Τι λοιπόν δέντρο χρυσαφένια αρχή στη χάση και στη φέξη κατάδυση ή παιχνίδι αστραπής και κόσμου με το μανιακό σκοτάδι;