Μυθολογικά παράδοξα καί ἕνα διήγημα (ἀρχαιογνωστικό δοκίμιο) Gema 2007 Μήπως ὁλόκληρη ἡ μυθολογία δέν εἶναι μιά παραξενιά; θά ἀναρωτιόταν κάποιος βλέποντας τόν τίτλο. Παραξενιά ὅμως ὥς πρός τί; μόνον ὅταν συγκρίνεται μέ τήν πραγματικότητα, ὅπως ὁ κόσμος τοῦ ὀνείρου καί τῆς φαντασίας. Ἀνεξάρτητοι ὅμως οἱ τέσσερις κόσμοι, ὡστόσο, (πραγματικός, ὀνειρικός, μυθολογικός, φανταστικός) καί μή συγκρινόμενοι,…
Ἡ γυναίκα μέ τό πλοῖο στό κεφάλι (νουβέλα) Ἑστία 2006. Κρατικό Βραβεῖο Διηγήματος. Μιά Ἑλληνίδα ταξιδεύει στήν σύγχρονη Ἀλεξάνδρεια καί στήν Ἀλεξάνδρεια τῶν Ἑλληνιστικῶν χρόνων μέσα ἀπό τό ταξίδι τῆς μνήμης. Ἡ γυναίκα μέ τό πλοῖο στό κεφάλι-προσωποποίηση τῆς ναυτικῆς ὑπεροχῆς τῆς Ἀλεξάνδρειας- ἀναβιώνει σέ μιά νουβέλα σταθμό στό ἔργο τῆς Ἑλένης Λαδιᾶ. Δυό ἐρωτικές…
Τά ψυχομαντεῖα καί ὁ ὑποχθόνιος κόσμος τῶν Ἑλλήνων,(ἀρχαιογνωστικό δοκίμιο) Gema 2005, 2006 Ὅμως μές στήν χαρούμενη ἑορτή τῶν Ἀνθεστηρίων, ὅπου ὁ οἶνος ἔρρεε ἄφθονος κι ἔπαιρναν ὅλοι, ἀκόμη καί τά μικρά παιδιά μέ τά ζωγραφισμένα λαγηνάκια τους, ὑπῆρχε καί ἡ Ἡμέρα τῶν Ψυχῶν, ὅπου νεκροί καί ζωντανοί συνυπῆρχαν. Τό βράδυ τῆς δεύτερης ἡμέρας ἦταν θλιβερό…
Θεῶν καί ἀνθρώπων συναντήσεις (ἀρχαιογνωστικά ἀφηγήματα) Ἑστία 2003 Κάποτε οἱ θεοί συναντήθηκαν μέ τούς ἀνθρώπους· γίνανε μάλιστα ὁμοτράπεζοι καί ὁμόκλινοι. Ὅμως αὐτή ἡ συναναστροφή εἶχε ἕνα ὅριο· οἱ θνητοί δέν ἔπρεπε νά τό ξεπεράσουν, γιατί κάθε ὑπέρβασή του ἦταν “ὕβρις” καί ἡ τιμωρία ἐρχόταν πάντα σέ χρόνο ἀπροσδιόριστο. Ἡ μυθολογική ἀλλά καί ἡ ποιητική ἀλήθεια…
Ποταμίσιοι ἔρωτες (μυθιστόρημα)Ἑστία 2002 Τό νέο μυθιστόρημα τῆς Ἑλένης Λαδιᾶ ξεδιπλώνει μέ τό χάρισμα μιᾶς γλώσσας γεμάτης ἀντηχήσεις, τό βάθος τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης. Τό μυθικό ὑπόβαθρο συνυπάρχει μέ τήν σύγχρονη καθημερινότητα. Οἱ ἥρωες τοῦ βιβλίου ἔχουν τουλάχιστον δύο ὄψεις: διαθέτουν τήν δύναμη τῶν ἀρχετύπων καί τήν εὐλυγισία τῆς δράσης τους στό παρόν. Ἄλλοι εἶναι παγιδευμένοι…
Ἡ Χάρις (μυθιστόρημα) Πατάκης 2000, Ἑστία 2009 Ἡ Χάρις εῑναι ἕνα οἴκημα, χωρίς σαφή προσδιορισμό· ἵδρυμα, ξενοδοχεῖο ἤ καί ναός. Ἐκεῖ μένουν ἄνθρωποι πού κατέφυγαν γιά σωτηρία, ἐξαναγκασμένοι εἴτε ἀπό τήν κακοκαιρία εἴτε ἀπό τήν μοναξιά. Ὀφείλουν ὅμως νά τηροῦν τούς παράδοξους κανονισμούς τοῦ κτηρίου, τούς ὁποίους ὁρίζει ὁ ἀόρατος ἰδιοκτήτης καί ἐκτελεῖ ἡ μετεωρολόγος…
Ὁ ἔτυμος Λόγος (διηγήματα) Ἁρμός 1998 Ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο. . …Ὁ ἀνώνυμος ἄνθρωπος ἔνιωσε νά χάνεται σέ ἕναν ἄγνωστο κόσμο. Μέ βαθιά συναίσθηση πώς δέν θυμόταν τό δικό του ὄνομα, θέλησε νά μάθει τό ὄνομα αὐτῆς τῆς πολίχνης, στήν ὁποία βρέθηκε ἀπό μιά παραξενιά τῆς τύχης του. –Πῶς λέγεται αὐτή ἡ πολίχνη; Κανείς…
Τά ἄλση τῆς Περσεφόνης (μυθιστόρημα) Ἁρμός 1997 Τό μυθιστόρημα “Τά ἄλση τῆς Περσεφόνης” ἀναδύεται ἀπό μία λέξη: ἀπό τήν προστακτική Ἔστω, ἡ ὁποία μετασχηματίζει τά δεδομένα μέ ὑποθετικό ἤ εὐχετικό τρόπο. Ἔστω… μέ τήν ὑπόθεση ἀλλάζει καί ἡ ὀπτική, ἀμφισβητεῖται ὁ χρόνος, ἡ ἔρευνα γίνεται παιχνίδι τῆς νοσταλγίας, ὁ ἔρωτας, εὐτυχής ἤ ὀδυνηρός, ἀγωγός αὐτογνωσίας,…
Ἐξ Αἰγύπτου (Ἅγιοι τῶν Κοπτῶν) Ἁρμός 1995 … Ἡ σημερινή ἔρημος τῆς Νιτρίας δέν εἶναι δύσβατη, ὅπως τόν καιρό τοῦ Παλλαδίου, καί τό ἔδαφος δαμάστηκε ἀπό τήν ἀνθρώπινη εὐφυϊα. Ὄσο ὅμως ἔμενα ἐκεῖ, αἰσθανόμουν πώς βρισκόμουν σέ ἕναν χῶρο ψυχοβολῆς. Χιλιάδες ἄνθρωποι ἀσκήτεψαν σ’ αὐτόν, ὅλοι μέ τόν ἴδιο πόθο τῆς αἰωνιότητας καί τῆς…