Τά ἄλση τῆς Περσεφόνης (μυθιστόρημα) Ἁρμός 1997 Τό μυθιστόρημα “Τά ἄλση τῆς Περσεφόνης” ἀναδύεται ἀπό μία λέξη: ἀπό τήν προστακτική Ἔστω, ἡ ὁποία μετασχηματίζει τά δεδομένα μέ ὑποθετικό ἤ εὐχετικό τρόπο. Ἔστω… μέ τήν ὑπόθεση ἀλλάζει καί ἡ ὀπτική, ἀμφισβητεῖται ὁ χρόνος, ἡ ἔρευνα γίνεται παιχνίδι τῆς νοσταλγίας, ὁ ἔρωτας, εὐτυχής ἤ ὀδυνηρός, ἀγωγός αὐτογνωσίας,…
Ἐξ Αἰγύπτου (Ἅγιοι τῶν Κοπτῶν) Ἁρμός 1995 … Ἡ σημερινή ἔρημος τῆς Νιτρίας δέν εἶναι δύσβατη, ὅπως τόν καιρό τοῦ Παλλαδίου, καί τό ἔδαφος δαμάστηκε ἀπό τήν ἀνθρώπινη εὐφυϊα. Ὄσο ὅμως ἔμενα ἐκεῖ, αἰσθανόμουν πώς βρισκόμουν σέ ἕναν χῶρο ψυχοβολῆς. Χιλιάδες ἄνθρωποι ἀσκήτεψαν σ’ αὐτόν, ὅλοι μέ τόν ἴδιο πόθο τῆς αἰωνιότητας καί τῆς…
Ἡ Θητεία (μυθιστόρημα) Ἑστία 1994, 1996 “Ὁ Γεράσιμος σιωποῦσε κοιτάζοντας τό ταβάνι. Τό πρόσωπό του ἦταν ψυχρό καί τά χείλη του σφιγμένα. Ἔκλεινε τά μάτια, τά ἄνοιγε, στράβωσε τό στόμα του καί εἶπε δείχνοντας μέ τό δάχτυλο:”Βλέπεις μιά ἀράχνη στήν ἄκρη τοῦ ταβανιοῦ; Μικρή εἶναι, τώρα ἀρχίζει τό σατανικό της ἔργο. Τώρα ἀρχίζουν ὅλα, Λάζαρε.…
Φυσιογνωμίες τόπων (ὁδοιπορικό) Ἑστία 1992 Ὁρισμένοι τόποι ἔχουν φυσιογνωμία: Μιλοῦν, ὑπενθυμίζουν, ἀμφισβητοῦν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι. Κυρίως ὅμως ἐπαναφέρουν συλλογικές μνῆμες πού κοιμοῦνται ὥς τήν στιγμή πού θά βρεθεῖ ἡ κατάλληλη ματιά γιά νά τίς ἀναγείρει ὁλοζώντανες μπροστά μας. Ἡ Ἑλένη Λαδιᾶ διέτρεξε ὁρισμένες ἀπό τίς παμπάλαιες ἑστίες τοῦ ἑλληνισμοῦ στόν εὐρύτερο νοητό κύκλο πού κλείνει…
Φρειδερῖκος καί Ἰωάννης (ἀφήγημα) Ἀστρολάβος 1991 καί Ἑστία 2003. “Τό σούρουπο εἰσωροῦσε δειλά στό δωμάτιο, κι ἐγώ περιεργαζόμουν τίς φωτογραφίες σας. Τό ἄγριο προφίλ τοῦ Φρειδερίκου μέ τά φοβερά μουστάκια, τό τεράστιο καμπυλωτό μέτωπο καί τά πυκνά μαλλιά, ἔρχονταν σέ συπληρωματική ἐναρμόνιση μέ τό λιπόσαρκο πρόσωπο τοῦ Ἰωάννη, πού τό καλογερίστικο σκουφί κάλυπτε μαζί μέ…
Ὠρογραφία (διηγήματα) Ἀθήνα 1990. Βραβεῖο Οὐράνη τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν 1991. Καστανιώτης 1991, Ἁρμός 1995 Ὠρογραφία, ἡ καταγραφή τῶν γεγονότων στίς ἐποχές, εἶναι ἕνας γενικός τίτλος γιά τά δεκαπέντε διηγήματα τοῦ βιβλίου, ὅπου τό καθένα ἔχει ἰδιαίτερο ὑπότιτλο. Μιά καταγραφή ἰδεῶν καί τύπων ὑπάρχει στήν Ὠρογραφία. Συνειδήσεις πού κουρασμένες ἀπό τήν πολλαπλότητα τῆς τέχνης καί τῶν…
Χί ὁ Λεοντόμορφος ( μυθιστόρημα) Ἑστία 1986 Ὁ Χί ὁ Λεοντόμορφος μυθικός μαζί καί ἀνθρώπινος, διανύει τήν πορεία του ἀπό τήν φτωχική του συνοικία μέχρι τό “ὅρος τῶν Ἀμώμων,” ἀναζητώντας τήν ἀπόλυτη πίστη καί συνάμα τήν ἐλευθερία τοῦ νοῦ του, συνδυασμός πού γιά τήν τυπική λογική δημιουργεῖ ἀντίφαση καί φαῦλο κύκλο. Ὀ τύπος τοῦ Χί…
Ὁ ἀγαπημένος τοῦ ὄντος ( δοκίμια γιά τήν ποίηση τοῦ Δ.Π.Παπαδίτσα) Imago 1984, Λογεῖον 2011 Οἱ ποιητικές εἰκόνες τοῦ Παπαδίτσα περικλείουν τό σύμπαν, γιατί, ὡς θά ἔλεγε ὁ Ἡράκλειτος οὔτε λέγουν, οὔτε κρύπτουν, ἀλλά σημαίνουν. “Στό κάθε βῆμα μιά ἔκρηξη ἐλαιώνα ἔσπαγε σέ διαμαντικά τό μάτι.” Ἄν κινήσουμε μέ τήν δύναμη τῆς φαντασίας μας αὐτές…
Ποιητές καί ἀρχαία Ἑλλάδα ( Σικελιανός-Σεφέρης- Παπαδίτσας) ἐκδόσεις τῶν φίλων 1984 Τό θέμα τῆς ἐκλογῆς τῶν τριῶν αὐτῶν ποιητῶν, πού μέ ἀπασχόλησαν, ἦταν πρωτίστως ὑποκειμενικό. Ἡ ἀντικειμενική ὅμως πλευρά τῆς ἐκλογῆς εἶναι τό γεγονός πώς αὐτοί οἱ τρεῖς ποιητές ἐκφράζουν μιά ἰδιαίτερη ἀλλά καί συνεκτική ἀντίληψη γιά τό ἀρχαιοελληνικό πνεῦμα. Γνωρίζω τόν μόχθο πού κατέβαλαν…